موزه آبادان

موزه آبادان یکی از قدیمی ترین موزه های ایران است که در سال 1338 توسط علی هانیبال و با هزینه ی شرکت نفت ایران ساخته شد. این موزه با مجموعه آثاری از دوره ماقبل تاریخی، تاریخی و آثاری از دوره‌های متأخر تا دوره قاجاریه و نیز آثاری از هنرمندان کارگاه‌ های هنرهای سنتی فعالیت خود را آغاز کرد. آبادان شهری با موزه های متعدد و متنوع است.
ساختمان این موزه، بنایی خاص است که با الهام از معماری گنبد آرامگاه دانیال نبی در شوش استان خوزستان ساخته شده است. ساختمان موزه آبادان دارای گنبدی به ارتفاع 22/5 متر و مخروطی شکل است و این گنبد ساختمان موزه آبادان را متمایز می‌کند. به همین خاطر در سال 1393، ساختمان موزه به ثبت فهرست میراث ملی رسید.
در زمان جنگ تحمیلی ایران و عراق، به ساختمان موزه آسیب های فراوانی وارد شد اما آسیبی به آثار موزه وارد نشد چرا که این آثار در مدت زمان جنگ به مکانی امن منتقل شده بودند. ساختمان موزه آبادان پس از جنگ مدت ها در دست مرمت بود تا اینکه نهایتا در سال 1382 مجددا بازگشایی و راه اندازی گردید.
موزه آبادان دارای یک تالار اصلی و دو تالار جنبی است. تالار اصلی، محل نمایش آثار دائمی موزه از جمله آثار به دست آمده از شوش (هزاره اول قبل از میلاد) و آثار دوره صفوی و قاجاری‌است. آثار مردم‌ شناسی و نیز هنرهای سنتی در این مجموعه قرار دارد. یکی از تالارهای جنبی ‌موزه به تالار نمایشگاه های موقت اختصاص داده شده‌است و تالار جنبی دیگر را کتابخانه وسالن اجتماعات تشکیل می‌دهد. در موزه آبادان آثار مردم شناسی و آثار باستانی به معرض نمایش گذاشته شده است و ظروف سفال تاریخی و اشعار نگاشته شده بزرگان شعر و ادب پارسی بر روی دیوارهای آن قابل مشاهده است.
بت‌های مفرغی، سرگرزه‌ها، دهانه‌های اسب، مجسمه‌حیوانات (ایلام و لرستان) و ظرف کروی لوله‌دار خاکستری رنگ ساخته شده به شیوه چرخ‌ساز، نیم تنه یک زن ساخته شده از سفال به رنگ آجری، تنگ لوله‌دار با کف ساده ساخته شده به‌شیوه چرخ ساز که از شوش به دست آمده‌است و... از جمله آثار این موزه هستند.